σχετικά με την ταινία ΣΕΡΑΓΕΒΟ Σ΄ΑΓΑΠΩ:
Στις 14 Δεκεμβρίου, 1995 λήγουν και επίσημα οι εχθροπραξίες στον 3ετή αιματηρό πόλεμο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για εκείνη την περίοδο στην γειτονιά των Βαλκανίων όμως εδώ σήμερα δεν θα σταθούμε στις αιτίες εκείνου του πολέμου, άλλωστε ένας πόλεμος είναι πάντα ένας πόλεμος. Σήμερα θα δούμε μια άλλη εικόνα που σε καμία συμφωνία δεν υπολογίστηκε, καμία επέτειος δεν αναφέρθηκε σε αυτήν, έμεινε μνήμη βαθειά χαραγμένη στους χαρακτήρες που την έζησαν. Το Σεράγεβο σ’αγαπώ είναι μια ταινία της Γιασμίλα Ζμπάντιτς σκηνοθέτιδα από το Σαράγιεβο που οι μνήμες της φτάνουν πίσω μερικά χρόνια στον εμφύλιο της Βοσνίας. Ο τίτλος της ταινίας «Crbavica» (ελληνικός τίτλος «Σεράγεβο σ΄ αγαπώ») μιλάει για μια περιοχή του Σαράγιεβο την Γκορμπάβιτσα την οποία κατέλαβαν το 1992, οι Σερβο-βοσνιακές δυνάμεις. Στην ταινία η Ζμπάντιτς δραματοποιεί την αγωνία των γυναικών της περιοχής οι οποίες έπεσαν θύματα βιασμού την περίοδο 1992-1995. Με τρόπο σπαρακτικό ουρλιάζει στον υπόλοιπο κόσμο ότι μπορεί ο πόλεμος να τελείωσε αλλά κάποια θύματά του εξακολουθούν να ζουν και να αντικρίζουν καθημερινά την φρίκη του. Είναι εκείνες οι γυναίκες που πίσω από τα χαμόγελά τους βρίσκεται μια θλίψη, για την εξουσία του φύλου πάνω στα σώματα τους, για την επιβολή του βιασμού στις ψυχές τους. Γιατί όλα τα ερωτηματικά ‘γιατί’ ενός πολέμου δεν μπορούν να απαντήσουν αυτήν την θλίψη..
Το “Σεράγεβο σ’ αγαπώ” είναι ένα αισιόδοξο τραγούδι, δημοφιλές στη Βοσνία, το οποίο ακούγεται στον επίλογο της ταινίας.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=SHBOfJRN9O8[/youtube]
